Top 10 X-nummers

Bijgewerkt 11 juni 2019

Met muziek van zo'n hoge kwaliteit in haar catalogus, maakt de baanbrekende LA punkband X het moeilijk om slechts 10 nummers te selecteren om te presenteren van de vijf albums van de band. Door punkrock verder te brengen dan velen voor mogelijk hielden, maakte X niet alleen dat genre bekend, maar beïnvloedde het ook talloze rockbands die uiteindelijk mainstream succes zouden vinden als alternatieve rocksterren.



01 van 10

'Je telefoon is van de haak, maar jij niet'

Zelfs als de centrale metafoor al lang is verlopen in de relevantie-afdeling, deze lead-off track van X's debuutrelease uit 1980, De engelen , regeert oppermachtig als een van de all-time punkrockers. Stevig gebouwd op een prachtige, zoemende gitaarriff van rockabilly-getrainde gitarist Billy Zoom, stuurt het nummer bijtende woede naar zijn dodelijke doelwit. Zo'n first-person kiss-off werkt perfect voor de zang van Exene Cervenka, en de harmonieën tussen haar en collega-leider/bassist John Doe zorgen meteen voor een rauw, onevenwichtig handelsmerk dat het geluid van de band voor de komende jaren zou voeden. Toegankelijk maar nooit typisch in zijn gammele wreedheid, dit deuntje is de perfecte introductie tot een van Amerika's beste rockbands.

02 van 10

'Johnny slaat en rent Paulene'

De band kalmeert de zaken niet voor het vervolgtrack van de plaat, zoals Zoom-kanalen Chuck Berry in een zinderende intro. Dan maken Doe's modieus sombere teksten hun aanwezigheid bekend met een ongekende botheid, aangezien maar weinig pop-/rocknummers van welk tijdperk dan ook het aandurven om date rape als een songonderwerp te kiezen. X's energieke vorm van punkrock was onwankelbaar in zijn kritische kijk op de onderbuik van Los Angeles, en dergelijke naturalistische onderwerpen gaan naadloos samen met de directe, stroom-van-bewustzijn lyrische stijl van Doe en Cervenka. Zelfs binnen het punkgenre heeft muziek als deze altijd moeite gehad om het daglicht te vinden, maar vanwege die zeldzaamheid en onafhankelijke geest zorgde X voor veel buzz, vooral onder critici.





03 van 10

'De engelen'

X's bekende titelnummer van zijn debuut is een en al vervreemding, het communiceren van pijn, verwarring en frustratie consequent door de gedeelde leadvocalen van Doe en Cervenka en, natuurlijk, wanneer ze hun vreemde maar aangrijpende harmonieën uitdraven. En hoewel de teksten niet meer zijn dan instrumenten van die sombere toon, trekt het portret van een persoon die door een aanhoudend gevoel van hopeloosheid en hulpeloosheid uit haar geliefde stad wordt verdreven, de aandacht van de luisteraar, al was het alleen maar vanwege de intensiteit. De echte traktatie van dit nummer is misschien wel het actieve, behendige gitaarwerk van Zoom, vooral in de vorm van een lange stop-start-riff die de Pixies en Nirvana met bijna een decennium.

04 van 10

'We zijn wanhopig'

Dit zenuwachtige nummer met een machinegeweerritme uit de tweede release van X verliest niets van het momentum dat een jaar eerder was opgebouwd door het veelbelovende debuut van de band. Het is een van de vele titels in de X-catalogus die in wezen een belangrijke slogan voor punkrock vormen, aangezien 'wanhoop' waarschijnlijk het meest geschikte woord is dat kan worden toegepast op de typische onderwerpkeuze van de groep. Onmiddellijk en krachtig, het freewheelende optreden op de plaat maakt duidelijk dat de edgy mix van alle vier de bandleden ideaal was om Amerikaanse punk de jaren '80 en daarna te sturen. De diepgewortelde invloed van folk-, country- en rootsmuziek is misschien niet meteen duidelijk, maar de opwinding gaat zeker verder dan alleen powerakkoorden.



05 van 10

'Ik kom eraan'

In de gecomprimeerde ruimte van deze 75 seconden durende buzz saw-aanval, bereikt X veel meer dan de meeste bands kunnen genereren in een single van vier of vijf minuten. De gedisciplineerde maar halsbrekende aanval van D.J. Bonebrake's drumwerk, Doe's bas, en vooral Zoom's bewapende gitaarriffs, dienen als een uitstekende showcase voor een van Cervenka's meest furieuze vocale uitvoeringen uit de carrière van de groep. De beknoptheid ervan is zeker niet het enige element dat het deuntje met de punkrock-tag tagt, maar met alle muziek van X lijkt er gewoon iets meer aan de hand te zijn dan dat label gewoonlijk suggereert. Zelfs als het kwartet snel, hard en luid speelt, is het altijd duidelijk dat het bereik van het tentoongestelde talent weinig of geen grenzen kent.

06 van 10

'Onder de grote zwarte zon'

Als een van een groep nummers van X's derde album met dezelfde naam dat handelt over de tragische dood van Cervenka's zus, tuft het titelnummer van de geweldige plaat uit 1982 voort als een machine, maar doorbreekt de efficiëntie met afbladderende, rauwe emotie. Dit komt grotendeels voort uit het dapper eerlijke optreden van niet alleen Cervenka zelf maar van de hele band, wat voor een gevoel van balans zorgt, vooral door een ietwat vrolijke riff van Zoom. Cervenka's bijna monotone vocale levering zal haar misschien nooit een reputatie opleveren als technisch of klassiek briljante zangeres, maar ze maximaliseert het normaal beklijvende effect van haar treurige stijl om de ervaring van verdriet intens weer te geven: 'Iedereen vraagt ​​me hoe het met me gaat, ik ik doe alles alleen.'

07 van 10

'Blauwe vonk'

In echte samenwerkingsstijl creëert dit betoverende deuntje een mooie gelegenheid voor Doe om zijn trillende zang te mengen met Cervenka's contrasterende platte stijl, en het resultaat is een openbaring. Zoals met het meeste materiaal van X, schetst de autobiografische eerlijkheid van Doe's teksten een ontroerend, levensecht portret dat zich in dit geval richt op geïnternaliseerde romantische zorgen. Maar de bijdragen van Bonebrake's opladende tromgeroffel en het unieke, voortstuwende geluid dat wordt gecreëerd door Zoom's linkerhand, schuivend gedijt over het nummer, tillen de uitvoering naar een geheel ander niveau. Voor X is een zorgvuldige gelaagdheid van poëtische teksten met instrumentale kracht en vindingrijkheid verre van een nieuwe benadering, maar de groep slaagt er altijd in om een ​​frisse sonische indruk te creëren.



08 van 10

'Ademloos'

Soms maakt de combinatie van geïnspireerde songselectie en energieke uitvoering een covernummer onmogelijk om te negeren. Deze kastanje van Otis Blackwell, misschien wel het meest beroemde een grote hit voor Jerry Lee Lewis in 1958, toont zowel de eclectische invloeden en interesses van X als nieuw leven in een oude klassieker. Cervenka heeft duidelijk veel plezier bij het interpreteren van deze, waarbij hij de suggestieve delen vastspijkert met een grappige, gepassioneerde kreet: 'When you love me, love me right...' Maar de rauwe kracht van de band en het ongelooflijk strakke arrangement bieden precies de juiste touch die stelt de voorstelling in staat een aantal uitstekende klassieke R&B te introduceren bij een relatief nieuw publiek.

09 van 10

'De nieuwe Wereld'

Door de ironische titel van 1983: Meer plezier in de nieuwe wereld , was Reagan meer dan lang genoeg in functie om degenen die achterdochtig waren tegenover zijn beleid en Amerika's schijnbare welvaart, met afschuw vervuld en van zich te vervreemden. De punkbeweging in Zuid-Californië was vanaf het begin enigszins politiek geweest, grotendeels vanwege de grotendeels niet-erkende kloof tussen de haves en have nots in die bedrieglijk arbeidersregio. Maar dit deuntje neemt fel de jaren 80-aannames over Americana over, ook al verraadt de losse toon zelden zo'n woede. In feite is het lyrische epicentrum van pure klaagzang, 'This was s'posed to be the New World', meer dan wat dan ook een verbijsterde teleurstelling. Zoals altijd zijn er opvallende songcomponenten in overvloed, met name Doe's speelse baslijn.

10 van 10

'Ik mag geen slechte gedachten hebben'

X wordt enigszins dromerig in deze langzaam opbouwende meditatie over hedendaagse verwarring, en neemt zelfs een moment om reflexief poëtisch te worden over de punkscene met een wrange aanval van genrenaam-dropping. Later spuugt Doe treurig sarcasme in een spot-on aanklacht tegen de muziekscene die gemakkelijk abrupt en effectief in zowat elk tijdperk zou kunnen worden gedropt: 'Ik hoor dat de radio eindelijk nieuwe muziek gaat spelen, je weet wel, de Britse invasie .' Maar als de gevestigde orde de zaken niet zo royaal zou verknoeien, zouden we nooit genieten van het voordeel van echt onafhankelijke muziek die wordt geïllustreerd door dit nummer en deze band. Zoals gewoonlijk presenteert X muziek die durft te experimenteren met en de verschuivende delen van rockmuziek te verkennen, en gelukkig zijn de dividenden nog niet opgehouden.